Zadar: Show me what you've got

Om half negen 's ochtends stond ik met mijn voeten op nieuwe bodem. Warme bodem. Kroatische bodem.

Ik was wel eerder in Kroatië geweest, maar nog nooit hier. Dit was onbekend gebied - en reden voor een al te bekend gevoel. In de auto naar het appartement keek ik om me heen, voelde het kriebelen en dacht: O ja, dit heb ik zo nodig.

Het geeft me energie, laat me opleven, maakt me enthousiast. Dat in combinatie met lentekriebels zorgt ervoor dat ik dans en huppel, aan de arm van M. zwier en zing dat ik een beetje verliefd ben. Op hem, op de zee, op de zomer, op mogelijkheden en ontdekken. Op met open hart en armen de wereld ingaan en niet teleurgesteld worden. Steeds opnieuw verrast het me hoe mooi het is - alles - en dat terwijl ik daar al zo veel vertrouwen in had.

Ik weet niet precies waar ik ben, niet wat me te wachten staat, maar kom maar op. Laat maar zien. Show me what you've got.

En wat er was, was dit:

De helderblauwe zee. De paarsroze lucht. Mijn verbrande neus. Oprechte vriendelijkheid en gastvrijheid. "Wil je ontbijt bijboeken? Hoeft niet hoor, je kunt het ook gewoon in de supermarkt hiernaast halen." Een visschotel die goed was, maar niet mijn smaak: inktvis smaakt wat mij betreft nog steeds naar rubber. "Zijn jullie uitgegeten? Zal ik het inpakken, zodat jullie het mee kunnen nemen? Oh vinden jullie het niet lekker? Dat kan. Willen jullie dan een toetje van het huis? Pannenkoeken misschien?"

Een salade, risotto, tonijnsteak, een halve liter wijn en een karaf water: 30 euro.

Een glas prosecco, dat geen prosecco was maar het midden hield tussen appelstroop en rum.

Kerken naast omgevallen zuilen. Romeinse overblijfselen, resten van het oude forum omgeven door groen en mooi uitgelichte paden. Een zee-orgel. Een platform dat zonlicht opvangt en 's avonds een lichtspel vormt.

Iedere zonsondergang weer nieuwe kleuren. Dieprood naast oranje, lichtroze en zacht paars.

Heel veel foto's, heel veel lachen, urenlange gesprekken en veel verhalen om te vertellen.

Ik raak niet uitgelachen, niet uitgenoten, niet uitgekeken. Ik ben nog lang niet uitgeleefd.