Sorry, sorry, sorry. Het spijt me, maar het lag niet aan mij, het was niet mijn schuld. Ik kon er niets aan doen. Het lag buiten mijn macht.
Ik hoor dergelijke zinnen vaak uit mijn mond komen, maar ik probeer dat steeds meer te voorkomen. Ten eerste is het onzin, ten tweede doet het er niet toe. Als ik jou beloof een boek mee te nemen en ik vergeet dat, dan maakt het jou niet uit waarom ik het niet heb gedaan. Als ik mijn ouders beloof op tijd te zijn, dan maakt het niet uit of de brug open stond. Dan is het niet hun zaak dat ik nog op iemand moest wachten. Als ik een opdracht niet uitvoer zoals afgesproken, dan kan het mijn opdrachtgever niet schelen dat mijn computer kapot ging.
Want ik had het kunnen voorkomen of verhelpen. Ik had een trein eerder kunnen nemen. Ik had twee wekkers kunnen zetten. Ik had eerder weg kunnen gaan. Ik had mijn spullen vast klaar kunnen leggen. Ik had een andere werkplek kunnen zoeken. Dat ik me niet volledig indek is logisch. Dat ik niet een uur uittrek voor een reis van twintig minuten, is begrijpelijk. Maar ik had het wel kunnen doen, ik had een andere keuze kunnen maken. Het lag volledig in mijn macht.
Mensen maken een afspraak met mij, niet met mijn omgeving. Als ik voor het nakomen van mijn belofte afhankelijk ben van anderen, is het mijn taak dat goed te regelen. Ik ben vast niet de enige die wel eens vergeet dat me wat dit betreft weinig overkomt, ik zo veel zelf in de hand heb. Er gebeurt van alles buiten ons om wat we wel willen, maar niet kunnen controleren – je zou toch denken dat we iedere kans op wat macht zouden grijpen.
Dus neem die verantwoordelijkheid. Ga niet eeuwig uitleggen waarom je niet deed wat je zou doen, niet was waar je zou zijn. Maak je beloftes zorgvuldig en wees je bewust van de dingen die je toezegt. Ook “dat weet ik nu niet, daar kom ik later wel op terug” is een belofte. Kom ze na en maak een afweging hoe ver je daarvoor wilt gaan. Als je voor een afspraak met een nieuwe werkgever een grotere marge in je planning aanhoudt dan voor een bel-afspraak met een vriendin is dat redelijk – maar het blijft jouw keuze.
Als ik mijn beloftes zorgvuldig en bewust maak, kan ik nooit zeggen dat het niet in mijn macht lag ze na te komen – die afweging heb ik immers van tevoren al gemaakt. Ik kan alleen mijn woord geven als het in mijn handen ligt.
En als ik mijn beloftes slordig maak? Dan kan ik al helemaal niet zeggen “sorry, het lag niet aan mij”. Dat ik niet nadenk voor ik iets zeg, is niemand anders aan te rekenen.
Je hebt hier zo gelijk in! Maar het is zo makkelijk om andere mensen/dingen de schuld te geven. (Alhoewel ik altijd probeer mijn verantwoordelijkheid te nemen)
BeantwoordenVerwijderenGrappig dat jij er nu ook over schrijft, iets wat mij de laatste tijd ook veel bezig houdt. Is dat een stuk 'volwassen' worden was laatst de discussie met mijn huisgenoten. Je eigen fouten onder ogen kunnen zien, die verantwoordelijkheid nemen en er iets van léren? Ik denk het niet, er zijn genoeg 'volwassenen' die nog steeds hun kop in het zand steken. Iedereen die op onze/deze leeftijd zich daar van bewust is en er ook daadwerkelijk iets mee doet heeft een voorsprong later, is mijn (broekie)mening.
BeantwoordenVerwijderenAl is het ook zo'n gewoonte-dingetje. "We spreken snel iets af.", "Ik bel je ergens deze week nog.". Als ik weet dat het hoogstwaarschijnlijk niet gaat gebeuren, probeer ik mezelf echt in te houden dat soort uitspraken te doen. En als er iets is wat -in mijn ogen- lastig is, dan is het wel gewoontes doorbreken.
Heel verhaal, maar het punt dat ik probeer te maken: Goed Verhaal, ben het helemaal met je eens :)
Heel waar stuk.
BeantwoordenVerwijderenIk probeer deze quote altijd te onthouden: "The person who really wants to do something finds a way; the other person finds an excuse." En deze is ook heel waar: "Take your life in your own hands, and what happens? A terrible thing: no one to blame."
Mooie toepasselijke quotes!
Verwijderen