Bolivia

Bolivia, Bolivia. Ik had amper een beeld van je, en wat ik dacht te weten, had ik verkeerd. Ik wist niet dat je zo mooi was. Ik wist niet dat je zo hemels was. Eva terug in het paradijs.

Drie dagen hebben we met een jeep over open vlaktes gescheurd. Langs alle lagunas met de flamingo’s, naar de geisers, bergtoppen, de enorme zoutvlakte. Soms over ruwe zandpaden, vaker waren die er niet. Het gevoel van vrijheid dat je krijgt als je op volle vaart vooruit gaat en geen weg volgt, alleen een spoor achterlaat, is geweldig.

Ik zag meren, helderwit, diepblauw en oranje. Drie soorten flamingo’s die ik nog steeds niet uit elkaar kan houden. Een dier dat het midden houdt tussen een konijn en een eekhoorn. Heel veel vicuña’s en een paar lama’s, in het wild en op tafel. Ik hoorde een dier ’s nachts over het dak van mijn slaapkamer lopen en keek tevergeefs uit naar de poema’s die ’s nachts jagen.

Ik had het koud, iets kouder en belachelijk koud. Alleen de laatste dag was het maar een beetje fris. Zoals ik al zei: ik weet niet wat ik me had voorgesteld, maar ik had gedacht dat het op z’n minst warm zou zijn. Maar nee, natuurlijk is het dat op 4500m hoogte niet. Wat er op die hoogte ook niet is, is voldoende zuurstof. Buiten adem heb ik rondgelopen, stil gezeten, gelachen om de in elkaar gedeukte waterflessen.

Hijgend heb ik bovenop de heuvels gestaan, want buiten adem of niet, soms kon ik niet anders. Het was zo mooi, zo fijn, ik wilde rondrennen, ronddansen, mijn armen in de lucht. Over de witte ijsbergen, die van dichtbij toch niet van ijs bleken, maar van een (ons) onbekend mineraal. Over de rotsen vlakbij de nog actieve vulkaan. Door de woestijn, met kilo’s zand in mijn schoenen.

Er waren weinig wc’s en wc-papier was vaak een overbodige luxe. De wc’s die er waren, bestonden meestal uit een gat in de grond: het weinige water dat er is, kan wel beter gebruikt worden dan om wc’s mee door te spoelen. Verwarming kon ik alleen bij de groep zoeken en ’s nachts onder de 5 dekens, met 2 paar sokken, mijn muts op en een thermoshirt aan. Het was koud, ik had zand en stof van mijn sokken tot mijn haar en heb amper geslapen -
en toch heb ik nog nooit zoiets moois meegemaakt.

Bolivia, Bolivia, ik had geen beeld van je, maar nu heb ik er zo veel. Ik heb de hemel in mijn hoofd.