Brugge

Terwijl Nederland bedekt werd door een laag wolken, genoot ik van de zon. Waarom blijven waar je bent als het je niet bevalt? Waarom niet in beweging komen en zoeken wat je wil? Op slechts drie uur rijden waande ik me even heel ver weg. Het was slechts één dag, maar het voelde veel langer. Het is verrassend hoeveel er in vierentwintig uur past, hoe verschillend dat soms is.

Goed, Brugge dus. Prachtig Brugge. Vorig jaar leerden we de stad voor het eerst kennen en hoewel Vriendje er sindsdien nog vaak is geweest voor zijn werk, was ik er deze week pas voor de tweede keer. Drie uur lang muziek luisteren, meezingen, slapen. Het is zo lekker om te doezelen in de auto, muziek op de achtergrond, het gevoel van de weg die onder je door glijdt en een nieuw uitzicht iedere keer als je je ogen open doet.

We sliepen in hotel Die Swaene. Een aanrader: in het centrum, goede service, fijne bedden, een mooie salon met piano en een heerlijk ontbijtbuffet. Verse ananas, citroencake, knapperig brood met zalm. Terwijl Vriendje nog wat dingen voor zijn werk moest doen, strekte ik me uit op bed met een boek.

's Middags liepen we door het centrum, kriskras, slingerend, arm in arm langs het water, door de smalle straten, over het plein. Ik wilde alles kopen bij Kudzu, vooral de dingen van Botanical Paperworks: een notitieboek waarvan de kaft gevuld is met zaden, zodat je het kunt planten als het vol is: Think, Write & Grow. Uiteindelijk kocht ik alleen een kaart, en later die middag nog de Lonely Planet Argentina. De toeristische highlights sloegen we over. Het Begijnenhof is ongetwijfeld nog steeds mooi, maar tijdens het hoogseizoen in Brugge loop ik liever bij de massa toeristen vandaan. Zodra je iets uit het centrum loopt, is de oude stad nog steeds mooi, maar kom je amper nog iemand tegen. Lange straten, licht gebogen langs het water. Oude bruggen, huizen waar ik mezelf best zie wonen: hoge plafonds, houten vloeren en lichtinval van alle kanten.

Op een terras zaten we temidden van alle toeristen met boeken over Brugge te dromen over onze reis naar Argentinië. De wereld is mijn thuis, er zijn nog zoveel reizen te maken en deze korte trip bewijst wel dat er ook dichtbij nog veel te ontdekken valt. 's Avonds aten we aan het water, praatten we tot de frisse avond het toch echt won van de warmte in mij. We vertelden elkaar herinneringen die we zonder elkaar maakten, over mijn wandeltocht naar Santiago, zijn reis naar Nieuw-Zeeland. Over de dingen die we samen deden in de Domincaanse Republiek. Over wat we nog willen doen, welke avonturen we nog willen beleven, hoe we willen leven, hoe mooi het zal zijn en ook al is.

Terug in het hotel verloor ik een kussengevecht (kietelen is valsspelen!), wonnen we allebei één potje schaken en speelde ik aarzelend even op de piano in de salon waar het licht alles nog mooier maakte. Ik houd van mooie dingen en zie ze overal om me heen. Buikpijn van het lachen, licht dat schittert op het water, een hond die zijn hoofd loom laat hangen in de middagzon, onverwachte herkenning, het kabbelen van een kleine stad in de zomer, zo gelukkig zijn dat alles niet alleen mooier lijkt, maar ook mooier is.

"Ik heb er zin in," zei ik stralend.
"Waarin?"
"Alles. De rest van mijn leven."