En de dagen worden jaren
tot de jaren me vergeten
laten wie ik was
voor ik iemand wilde
zijn.
Tot mijn verbazing word ik door mensen vaak gezien als iemand 'die het allemaal wel weet'. Zo zei mijn collega gister dat ik natuurlijk "hartstikke zelfverzekerd" was en kan men wel vaker het beeld van een meisje met angsten & onzekerheden niet verenigen met wat ze zien in mij.
Here's news for you:
Dat je bang bent, betekent niet dat je iets niet moet doen.
Het betekent ook niet dat je alles maar wel moet doen. Eigenlijk zegt het helemaal niets - niet over het wel of niet moeten doen van dingen tenminste.
Ik geloof in het volgen van dromen, niet in het volgen van angsten. Ik ben bang voor zoveel, maar de meeste angsten zijn er niet om me te beschermen. Bang zijn voor hoogtes en vuur is best handig, maar dat betekent niet dat vuurwerk afsteken op de Eiffeltoren per direct tot de dood zal leiden.
Geloof me, ik ben bang genoeg. En vaak genoeg wil ik in onder de dekens blijven liggen met de deur op slot en warme chocolademelk-met-slagroom binnen handbereik, echt. But I've been there. I've done that. It didn't work. De wereld werd er alleen maar enger door, en ik steeds minder goed in staat me staande te houden.
Want dat is de truc: blijven staan. En dan langzaam vooruit lopen. Ook al raak je in het begin buiten adem, heb je wind tegen, voelt het alsof je benen opzwellen en zullen ontploffen en denk je zeker te weten dat de weg plots zal eindigen in een diep ravijn met uitstekende rotsen die je zullen havenen. Ook al weet je dat op weg gaan betekent dat er steeds opnieuw beren op de weg zullen komen die om een gevecht vragen.
Je bent nooit klaar.
En is dat niet ergens het meest beangstigende van alles?
En daarmee ook het mooist. Ik voel me sterker dan ooit als ik iets heb gedaan waar ik tegen op zag en me ineens realiseer hoe leuk het is om dingen te leren. Dan ben ik net een ridder die uitkijkt naar zijn volgende gevecht. Kom maar op. Ik ben de koningin van de wereld en ik kan alles aan. Ook al bloed mijn borstkas nog na van een vorige strijd - ik sta nog en ik ben misschien wel nooit klaar, maar ik ben er altijd klaar voor.
Dankjewel. Je inspireert me (alweer). Nu weet ik weer waarom ik in de bieb blijf zitten en niet met hangende pootjes naar huis ga. Ik wil dit vak halen. Blijven staan, vechten, en winnen.
BeantwoordenVerwijderenHet zal niet de enige keer zijn dat ik deze tekst lees. (en hij is precies lang genoeg)
@Suusie: maar soms is naar huis gaan ook niet erg. Het gaat allemaal om de balans. Ga naar huis als je niet meer in de bieb wil zijn - maar blijf tot die tijd. (doet me er aan denken: nu ik toch in een verlaten UB zit, kan ik ook nog wel even een half uurtje studeren..)
BeantwoordenVerwijderenWonderful <3 and that's my second favourite regina song! (Nr1 Samons)
BeantwoordenVerwijderenIk heb een van jouw brieven uit de 30day challenge uitgeprint en die hangt nu op mijn koelkast. (de brief aan iemand die je niet kent, vond hem zo inspirerend!)
BeantwoordenVerwijderenEn dat heb ik nu ook weer met dit stukje, prachtig!
Ben erg blij dat ik op jouw blog terecht gekomen ben, bedankt
@GA: Samson rocks. And so does Regina. I actually like a lot of her songs!
BeantwoordenVerwijderen@Kelly: oh wat leuk om te horen <3 Dat is fijn, ik schreef de brief ook wel echt omdat ik geloof in de algemeenheid er van. Ik word graag geïnspireerd en ik kan geen groter compliment krijgen dan dat ik iemand anders inspireer. Dank je :)
Kippenvel. Mooi geschreven!
BeantwoordenVerwijderenVolg je web-log al best een tijd en gaat nooit vervelen dit. Blijf schrijven zou ik zeggen :)
ps. Kan het zijn dat ik geen feeds kan vinden op deze site?