Foto via Fuck Yeah The Universe
on·ein·dig bn, bw 1 zonder einde 2 buitengewoon groot 3 heel erg: ~ vervelend
Is er een universum of een multiversum? Wat was er voor de 'big bang'?
Hoe stel je je iets voor waarvan je de grenzen nooit zult leren kennen? Als je je een huis voorstelt, dan zie je de muren en het dak - niet een vlak met bakstenen. Toch is dat de enige voorstelling die wij ons van het heelal kunnen maken.
Als ik nadenk over oneindigheid, over het feit dat het heelal niet simpelweg een grote voetbal is waarvan wij een vlakje kennen - dan zie ik donker met veel lichtjes omringd door nog meer donker. Maar waarom donker? En wat komt er na dat donker?
Als wij er niet meer zijn, wat maakt dat dan uit? Er was al zoveel voor ons en er zal zoveel na ons zijn - en toch, toch wil ik het begrijpen. Ik wil snappen hoe er uit niets dit alles kon ontstaan, hoe dat 'niets' er uit ziet, of er nog een planeet is zoals aarde, of er ergens misschien ook een vorm van leven is die zich dezelfde dingen afvraagt.
Ik hou van zekerheid, van dingen weten. Ik vertrouw op mijn kennis en mijn vermogen dingen te snappen. Maar dit, die oneindigheid boven, onder, naast, overal om ons, dit snap ik niet. Ik ben overweldigd.
De grootsheid van het universum lijkt me dan ook een goede reden om overweldigd te raken. Als ik erover nadenk voel ik me altijd zo nietig. Ik kan me niets voorstellen bij oneindig, want ik zoek graag mijn grenzen op.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat gewoon genieten van een heldere nacht en kijken naar de sterren de beste oplossing is.
“When Dad was tucking me in that night and we were talking about the book, I asked if he could think of a solution to that problem. “Which problem?” “The problem of how relatively insignificant we are.” He said, “Well, what would happen if a plane dropped you in the middle of the Sahara Desert and you picked up a single grain of sand with tweezers and moved it one millimeter?” I said, “I’d probable die of dehydration.” He said, “I just mean right then, when you moved that single grain of sand. What would that mean?” I said, “I dunno, what?” He said, “think about it.” I thought about it. “I guess I would have moved a grain of sand.” “Which would mean?” “Which would mean I moved a grain of sand?” “Which would mean you changed the Sahara.” “So?” “So? So the Sahara is a vast desert. And it has existed for million of years. And you changed it!” “That’s true!” I said, sitting up. “I changed the Sahara!” “Which means?” he said. “What? Tell me.” “Well, I’m not talking about moving that one grain of sand one millimeter.” “Yeah?” “If you hadn’t done it, human history would have been one way…” “Uh-huh?” “but you did do it, so…?” I stood on the bed, pointed my fingers at the fake stars, and screamed: “I changed the course of human history!” “That’s right.” “I changed the universe!” “You did.” “I’m God!’ “You’re an atheist.” “I don’t exist!” I fell back onto the bed, into his arms, and we cracked up together.
BeantwoordenVerwijderen