Zin

“But is it such a bad thing to live like this for just a little while? Just for a few months of one's life, is it so awful to travel through time with no greater ambition than to find the next lovely meal? Or to learn how to speak a language for no higher purpose than that it pleases your ear to hear it? Or to nap in a garden, in a patch of sunlight, in the middle of the day, right next to your favourite fountain? And then to do it again the next day?”

                                 ― Elizabeth Gilbert

Heb een doel. Een groots doel. Wees ambitieus. Weet je wel hoe gezegend je bent? Dat je hier bent geboren, in dit land, in dit gezin. Dat je kunt werken, leren, kiezen wat je eet, waar je studeert. Verkwist dit niet, benut het ten volle. O wee als je dat niet doet. Het is je plicht er het beste van te maken - en het kan altijd beter.

Maar waarom eigenlijk? Is dat 'de zin' van het leven? Geeft dat de betekenis waar we naar zoeken, is dat waar het om draait? Is er een groter doel, en wie heeft dat dan bedacht? Wie help ik door zo hard te werken? Is er eigenlijk wel iemand mee geholpen? Ik wil iets achterlaten, iets veranderen, iets bijdragen, maar waarom? En stel nou dat dat lukt? Wat dan?

Doelen en dromen zwepen me op, drijven me voort, maar in de woorden van John Bradshaw: "We are human beings. Not human doings." Soms is het goed mezelf een halt toe te roepen, even stil te staan bij wat ik heb. Niet steeds toe te leven naar wat nog komt, niet steeds meer willen, verlangen naar wat niet hier is. Er is al zoveel binnen handbereik. 

Het is niet erg, juist hoognodig, soms een stapje opzij te doen. Jezelf af te vragen waarom je doet wat je doet, waartoe, voor wie. Of je het nog wel doet voor jezelf, of je jezelf nog in je handelen herkent. Wat er gebeurt als je het niet doet - lucht dat op? Wat je wil, nu, op dit moment, om geen enkele andere reden dan dat het je fijn lijkt.

Ik heb mijn nichtje op mijn rug getild en door het bos gerend. Ik sprong over een omgevallen boom, omdat het zo fijn voelde in de lucht te zijn. Omdat het geluid maakte toen ik neerkwam.  Tot ver na middernacht heb ik gepraat met liefsten, in kleermakerszit op de leuning van de bank, dikke sloffen aan mijn voeten, maar blote benen, omdat het bijna lente is. Met mijn hoofd onder water luisterde ik naar het bubbelen van het bad en glimlachte omdat er stilte huist in het lawaai. Ik ga op reis, omdat ik verliefd werd op de beelden van een stad aan zee. Ik zwem buiten in het donker, omdat het water sprookjesachtig lijkt. Ik draai een rondje op mijn tenen, zing mee onder de douche, ren van de trap af, heb lief, huil uit, trek terug, haal aan, draag mijn mooiste jurk, mijn fijnste schoenen, eet extra veel lasagne - met extra veel kaas, oefen Spaans, terwijl Portugese zinnen door mijn hoofd zweven, maak plannen alleen om te zien hoe ze voelen, klap mijn laptop dicht zodra de zon doorbreekt en sta een tijdje in een hoekje in de tuin,

omdat ik daar zin in heb. Over de zin van het leven gesproken.