Ongemakkelijk, maar niet moeilijk.

Het is zo makkelijk om vast te houden aan wat vertrouwd is. De wekker op dezelfde tijd, je vaste looprondje. Na je werk naar huis, eten maken, journaal aan, een kop koffie op de bank en niet al te laat naar bed. Of juist avonden drinken en feesten, hard leven, to the max. Ogenschijnlijk geen dag hetzelfde, maar nieuw is het ook niet. Ook het zorgvuldig vermijden van routine kan gewoonte zijn. Ook in adrenaline schuilt comfort.

Ik geloof dat het goed is ritme te hebben. Het maakt het makkelijker te doen wat je moet doen. Dezelfde dingen kosten de helft van de energie als je niet over alles opnieuw na hoeft te denken. Het zorgt ervoor dat je efficiënt met je tijd om kunt gaan en dat we ons prettig voelen. Ik ben een groot voorstander van je goed voelen, maar steeds gelijkmatig goed is voor mij niet goed genoeg.

Tot je de grens bereikt, gewoon doorgaan.

Doe iets nieuws, daag jezelf uit. Het gaat er niet om te doen wat buiten andermans comfort zone ligt, maar je eigen grenzen te verleggen. Doe iets dat je wel zou willen, maar wat je altijd opzij hebt gezet. Blijf eens alleen thuis terwijl je hele vriendengroep in de kroeg hangt, vermaak je met jezelf. “Dat is niets voor mij.” Laat je verplichtingen eens liggen en kruip met een boek in bed, midden op de dag. “Dat kan ik toch niet maken.” Zet de wekker twee uur eerder en ga een stuk lopen, zie de zonsopgang. “Dat kan ik niet.” Ga naar een proefles van iets dat je wilt leren, volg een cursus, onderwijs jezelf. Schrijf dat boek, ga voor die baan of loop de marathon waar je van droomt. Wees eens eerlijk, niets houdt je tegen.

Voor de komende tijd heb ik weer wat nieuwe dingen op de planning staan. Dingen die ik nog nooit heb gedaan, waarvan ik niet weet of ik ze kan, of het me zal lukken. De spanning maakt me enthousiast, maar tegelijkertijd nestelt de onzekerheid zich ongemakkelijk in mijn buik. Dit is nieuw terrein, ik ken de weg hier niet, maar het is eigenlijk heel simpel: tot ik de grens bereik, gewoon doorgaan.

Ga na waar je bang voor bent, zoek het punt op waar de spanning onprettig wordt - en ga dan door. Het is bijna altijd dat punt waar we opgeven, en altijd dat punt waarna het beter wordt. Ritme en routine zijn waardevol, maar vooral als afzetplank. Als stevige basis om vanuit op te veren. Ja, het voelt goed, dat veilige leven dat je kent, maar je ontzegt jezelf zoveel. Je kunt meer zijn, meer doen, meer meemaken dan je denkt.

Waarom gaan voor ‘goed’ als je ook nog groeien kan?