VEJER: Lekker Eten & Vieze Voeten

Wordt het al saai? Al die foto's van eten en drinken - zo goed allemaal.

Gisterochtend bracht ik door het op balkon. Bikini, muziek, fles water en een stapel boeken. Ik lees een hoofdstuk in 'Goals' van Brian Tracy, een bladzijde in 'Come, Reza, Ama' en blader ondertussen driftig in mijn woordenboek. De woorden en zinnen die ik mooi vind, schrijf ik over en in mijn Moleskine schrijf ik gewoon van me af. De dingen die ik niet hardop, maar wel wil zeggen.

's Middags eten. Goed eten. Uitzicht op zee. Een praatje met de eigenaar - maar natuurlijk kunnen ze speciaal voor ons iets maken. Een Mojito-sorbet van het huis achteraf. 

Daarna naar zee. Het strand is druk, vol, maar gezellig. Ik kan me daar zo goed vermaken met mensen kijken. Er liep een jongen rond met grote dozen vol zoete broodjes. Mensen rennen de zee in en weer uit. Iedereen zit onder het zand. Iedereen is in zwemkleding - of niet. Men kijkt niet op van een stuk naakte huid meer of minder. 

Uit verschillende strandtenten komt verschillende muziek, en in het midden lig ik. De zon brandt fel, maar de poniente blaast fris en zacht over mijn huid. Aan het eind van de middag - wat hier zo rond half negen is - pakken we onze spullen weer in. Op blote voeten loop ik weer terug. Over het zachte zand, door de branding, de trap omhoog, de straten door, op mijn tenen de parkeerplaats op om scherpe stenen te vermijden. 

Ik kan aan het eind van zo'n dag nooit goed zeggen of ik bruiner ben, of gewoon alleen maar vies.