Dit was april

April was een interessante maand, één van uitersten. Er werd gereisd, gelachen en gestraald - maar ook gehuild, gevloekt en ziek op bed gelegen.

Om bij het begin te beginnen: in April zag ik eindelijk Londen. Daar dansten we over het plein, ontmoette ik de nieuwe liefde van BV, zag ik veel kunst. De giftshop van het Tate lag vol dingen die ik wilde hebben, ideeën die ik wilde ontdekken, boeken die ik wilde lezen, woorden die ik wilde schrijven. Ik ging naar huis met drie boeken met essays that changed the world, een aantal kaarten en de belofte aan mezelf niet meer te vergeten hoe nieuwsgierig ik eigenlijk ben. Oh, er werd ook veel gegeten: Frozen Yogurt, veel pasta, pizza, brownies. En laten we de glazen wijn en liters koffie niet vergeten. Heerlijk.

April was ook: niets winnen bij Writenow, maar voor ik de kans kreeg daarvan te balen: gepubliceerd worden op Thought Catalog. Onverwacht inspiratie vinden en een avond dingen op papier zetten, de opluchting die volgde. Veel discussies en mezelf vaak horen zeggen "hier wil ik even over nadenken." Veel nadenken, nieuwe helderheid.

Koortsdromen. Rillen van de kou, terwijl het zweet mijn pyjama doorweekte. Toch stug opstaan, oppassen, doorwerken. Mijn moeder die voor het eerst in jaren een streep trok en me naar bed stuurde, of ik wilde of niet. Heel veel tijd om na te denken, proberen me niet druk te maken om de scriptie die ongeschreven bleef.

Net zo plots als ik ziek werd, weer beter zijn. Wat was ik blij dat ik weer mijn normale ritme kon volgen - en toen realiseerde ik me ineens dat ik zowaar een ritme heb. Wilde ik een paar maanden geleden nog graag eerder opstaan, actiever zijn, meer sporten, nu doe ik het. Vanzelf. Ik zou nog beter kunnen worden, langer, sneller, sterker zijn, maar dat komt wel. Voor nu is alles fijn. Ik vind het heerlijk om mijn dag te beginnen met beweging, een half uur tot een uur zwemmen in de frisse buitenlucht, 15 minuten hardlopen langs het water. Of 's middags anderhalf uur zweten tijdens een les bikram yoga of mijn spieren laten werken in de sportschool. Door de week sta ik 's ochtends meestal voor 7u naast mijn bed en uitslapen in het weekend betekent dat ik om 9u stuiterend in bed lig. En schreef ik in februari niet dat ik wat vaker geen make-up wilde dragen? Mijn liefde voor mascara is er nog steeds, maar zelfs die vergeet ik af en toe.

Wat wilde ik nog meer? Ik wilde dat mijn scriptie af was. Dat ik mijn Spaans weer had opgepakt. Dat ik meer boeken had uitgelezen. Dat ik meer had geleerd, meer kennis had opgeslagen. Maar met alleen willen kom je nergens; als ik iets wil, moet ik het doen. Deze scriptie is over twee weken helemaal af, en goed. De verschillende boeken die ik op dit moment aan het lezen ben, lees ik deze maand uit. Ik zal mijn Spaanse vrienden dit weekend lief aankijken of ze me nog eens uit willen leggen hoe dat ook alweer zat met die tijden.
Ik zal blijven schrijven, meer nog dan nu. Mijn dagen vullen met lezen en schrijven: studieboeken en mooie verhalen; scriptie, blogs en alles wat zich anders ophoopt in mijn hoofd. Vasthouden wat ik nu al doe, en steeds nieuwe dingen toevoegen.

Ook grote doelen bereik je met kleine stapjes.