Zwemmen

De wekker gaat, ik stap nog half slapend uit bed en stommel naar beneden. Ik pers een halve citroen uit en maak ontbijt. Nog steeds niet helemaal wakker loop ik weer naar boven, zoek mijn bikini, trek snel een spijkerbroek en hemdje aan en gooi een borstel, handdoek en bodylotion in m'n tas. 

Het is koud buiten, maar in de heldere lucht proef je de belofte van een mooie dag. Drie liedjes later stap ik het zwembad binnen. Wakker - dat denk ik althans.

Om vijf over acht lig ik in het zwembad. Onder water is het bijna twintig graden, daarboven amper twee. Geloof me: daar word je pas echt wakker van. De eerste twintig baantjes werken mijn armen en benen nog niet goed mee. Ik voel mijn lijf samentrekken, zijn best doen om warm te worden. Koud, koud, koud, koud, één, koud, koud, koud, koud, twee, koud, koud, koud, k-k-koud, drie en zo door. De mensen lachen naar elkaar, bibberen een beetje en zwemmen vooral hard door. Je moet wel.

Na de eerst 500 meter begin ik het ritme te pakken te krijgen. Ik geniet van de frisheid van het water, de damp die glinstert in de zon, de blauwe lucht. Het geluid van het water maakt me vrolijk, mijn gedachten hebben alle vrijheid en het ritme van slag na slag, baan na baan is rustgevend. Ik strek mijn hele lijf, voel iedere spier en duw het water weg. En nog eens, nog eens, nog eens. 

Vijfenvijftig minuten en tachtig baantjes later stap ik het water weer uit. Mijn lijf voelt gek na haast gewichtloos te zijn geweest in het water, kippenvel op mijn armen. Ik ben wakker, en meer dan dat: levend. Twee kilometer gezwommen en ik ben niet moe, maar zit vol energie. De glans van mijn huid en de glinstering in mijn ogen zijn puur natuur, geen make-up op mijn huid vandaag. Dit wil ik iedere ochtend, zo wil ik alle dagen beginnen. 

Kick start je dag en je blijft de rest van de dag lachen.